In gesprek met Desi, oud-deelneemster Ontwikkelcentrum FlexiForum

Het Ontwikkelcentrum in het FlexiForum richt zich op het zoeken en vinden van kansen op de arbeidsmarkt en het ontplooien van talenten. De kandidaten worden op diverse werkplekken klaargestoomd voor de arbeidsmarkt. Dit was ook de realiteit voor Desi, oud-deelneemster van het Ontwikkelcentrum in het FlexiForum. Lees hier haar verhaal.

Vier jaar geleden kwam Desi in Kerkrade wonen. Na een moeilijke start is ze inmiddels een fijn leven aan het opbouwen. Een intensieve workshop van de gemeente gaf haar het juiste duwtje naar een baan als kantineleider.

“Vanwege mijn bijstandsuitkering moest ik verplicht naar een workshop om weer aan het werk te gaan. Dat was lastig, want ik had er weinig zin in. In het begin was ik heel stil in de groep en luisterde ik alleen. Ik wilde weten wat er van me werd verwacht. Ik werd soms flink geconfronteerd met mezelf. De workshopleider kondigde dat dan aan met de woorden: ‘Ik ga nu iets heel lelijks zeggen.’ Maar het blijft altijd veilig en heeft me geholpen om stappen te zetten.

Desi aan het woord

De hele omgeving was nieuw voor mij. In 2020 was ik in mijn eentje verhuisd van Den Haag naar Kerkrade. Na een tijd te hebben getobd met mijn gezondheid ging het langzaam beter. Nu begin ik me thuis te voelen. Door het werk ontmoet ik mensen en begin ik te wennen aan mijn nieuwe leven. De workshop heeft me geholpen om mijn huis uit te komen en uit mijn schulp te kruipen. Wat ik heb geleerd, is om te kijken naar wat wel kan. 

Met een duwtje in de rug vanuit de workshops had ik de durf om aan de slag te gaan. Het was december, en we hadden een gezellige middag waarop iedereen in de workshop iets lekkers meenam. Ik maakte een salade met kip en bietjes. Die viel zo goed in de smaak dat het de aandacht trok. Mijn voorkeur voor administratie en ervaring in de horeca kwamen opeens bij elkaar. Ik werd kantineleider bij Limburg Catering. Nu ben ik helemaal in mijn element met de baan die op mijn pad kwam.

Het bevalt me heel goed om mijn collega’s wegwijs te maken en ze tot steun te zijn. Ze hebben allemaal een rugzak. Samen maken we er elke dag weer iets moois van. Je kunt zoveel dingen leren.  Als je maar durft om fouten te maken. Ik zei het altijd zo: degene die me nodig heeft, weet nog niet dat ik er ben.”